از آخرین پستی که نوشتم ۱ماه و چند روز میگذره.....و این تصدیق همان ذره ذره تهی شدن و در خود فرو رفتن هست...من حتی از واژه هایم هم تهی شدم و این گاهی اوقات من رو میترسونه و وادارم میکنه یک لحظه به پشت سرم نگاه کنم و ببینم همه چیز سر جایش هست یا نه....و لمس کنم هرچه به گذشته و حال من پیوند خورده و بعد فرو رفتن بیشتر در این پیله ...و من میدونم برای پروانه شدن باید طی کرد این فرو رفتن رو...
پ ن : زندگی تنهایی توی خلوت خودم رو دوست دارم...کتاب ...موسیقی ... فیلم.....و ارتباط با آدم هایی که من انتخابشون میکنم...
کاش میشد توی زندگی حقیقی هم با فشار دکمه دیلیت ٬ پاک کرد بعضی آدمها رو...بعضی حرف ها رو...بعضی اتفاقات رو....بعضی...
حالم خیلی خوبه!به همین سادگی!
میتونم بگم خوشا به سعادتت..
آره کاش میشد تو زندگی یه چیزایی رو دیلیت کرد
ولی فعلن از این چیزی که شده لذت ببر..
امیدوارم تا پایان این سال چیزی این خوشحالی رو خراب نکنه
منم امیدوارم....البته میدونی که همه چیز دست خود ِ آدمه!!!
shayad oun mashghuliyate zendegi bashe ke natuni biyay inja o benvisi va mishe be in mashghuliyat be dide khob niga kard;-)
ounjuri age mishod dokmeye dilit dashte bashim dg be nazaram zendegi oun jazabiyathaei ke bedune dokmeye dilit hasto nadashte bashe
khoshalam ke shadabi:-)
ناشناس عزیز کاش اسمت رو هم اینجا مینوشتی ....
فکر میکنم متوجه منظور من از متن نشدی...دید مثبت حداقل در رابطه با چیزی که من نوشتم مفهومی نداره....
راجع به دیلیت هم تا حدودی باهات مواقفم.
منم خوشحالم از حضورت اینجا :)