بارون میاد....و من عجیب صدای ضربه هاشو به نورگیر اتاقم دوست دارم.....
این روزها هرچی بیشتر فکر میکنم کمتر به چیزی که میخوام نزدیک میشم....تو میدونی چی میخوام..نه؟ میدونی و سکوت میکنی...شاید تمام چیزهایی که من میخوام بدونم همون هایی هست که تو ازش گریزونی....من رو رها کردی توی خلا مطلق و من این برزخ ندانسته ها رو دوست ندارم....
دلم برات تنگ شده....برای اون سکوت آزاردهنده ات و شوخی های وقت و بی وقتت...عجیبه..نه؟
نمی دانم چرا وقتی تو می نویسی انگار از ته قلبم من می نویسی منم رها شدم تو یک خلا پر از سوالهای بی جواب واسم عجیبه سکوت آزار دهنده و شوخیهای بی وقت
:) شاید دلیلش اتفاقات مشابه هست که توی زندگی ما میوفته ...شاید هم.....
منم بین زمین و آسمون معلقم نه پرت می شم نه می تونم خودمو بالا بکشم مثل اینکه به یک طناب نامرئی وصلم خیلی بده که آدم نتونه حتی قعر رو هم تجربه کنه
باهات موافقم.اما باید دید چطور میشه اون طناب نامرئی رو پاره کرد یا ازش بالا رفت... حداقل میشه تلاش کرد براش!
راستی این جملات برام خیلی آشناست.امیدوارم منظورم رو متوجه شی.
کیو میگی؟ D:
اگه میخواستم بگم که میگفتم !
نه متوجه منظورت از آشنا نشدم نمی دانم به قول تو شاید شرایط و فکر آدما شبیه هم هست که واست آشنا بنظر می رسه
هوم شاید یه روز منظورم رو بهت گفتم :)
این روزها فکر کردن یقه ام را میگیرد و پرتابم میکند در گودال ِ نفهمیدن و نفهمیدن و نفهمیدن ../.. هرچه بیشتر پک میزنم فکر را کمتر عایدم میشود ../.. لا مذهب است ../.. پا نمیدهد که نمیدهد ..../
هی بانو راستی سپاس برای ِ آمدنت ..../
مرسی به خاطر این کامنت زیبا...دقیقا همینه که گفتی...
و نیازی به تشکر نبود...من اون نوشته ها رو عجیب دوست دارم.
هی بانو جان ما هم لینکت میکنیم ..../
:) مرسی عزیزم
هی بانو جان آدرس ِ جدیدم :
http://chouette-aveugle.blogfa.com/
اون یکی رو حذف کنم؟؟