آدم ها ساده اند چقدر....
که فکر میکنند با یه معذرت خواهی ساده میشود زخم ها رو پاک کرد...نامردی ها رو فراموش کرد...
آدم ها کودکند چقدر...
که هنوز حرفهایی میزنند که فکر میکنند باز گوشهایم دراز میشود.....
یه مثلث برمودا دائم من رو به درون خودش میکشه.....من دارم تو بحر قصه ی یکی بود یکی نبود غرق میشم!!!