بارون میاد... بارون میاد.... این زمان لعنتی نمیگذره.... من استرس دارم....نمیتونم نفس بکشم...
تا امروز تموم شه و من بفهمم جریان چیه چیزی از من نمیمونه...نمیمونه...
صدای سه تار میاد...نزن...نزن...نمیتونم جلوی اشک هام رو بگیرم....نزن... مگه من از این زندگی لعنتی چی خواستم.... ... چی خواستم.... چی خواستم......
خسته ام.... نه نه خسته نیستم..... باز کلمات بازیشان گرفته...باز من نمیزایم... باز...
اصلا ولش کن....
وقتی یکدفعه بفهمی که عزیزترینت ... تمام زندگیت ... مریض شده... و تو باید انتظار بکشی برای فهمیدن ....
دیگه نفسی برام نمونده....اشک مجالی برای نفس کشیدن باقی نگذاشته...دیگه هیچ چیز این زندگی ت - خ -م ی برام ارزش نداره!
من مُردم!چیزی فراتر از این هست؟؟!!
به ذغال ها خیره میشم...ذغال های گداخته ای که سرخیش من رو فرو میبره در خودش... و اگر به باد زدن ادامه ندی در یه لحظه خاکستر میشه و فرو میریزه....چه شباهت عجیبی هست بین ذغال و زندگی ! زندگی که یه لحظه غفلت ...یه لحظه خامی ...یه تصمیم اشتباه... ممکنه کلا خاکسترش کنه ....
به این روزها فکر میکنم...روزهایی که من ،خود خودم... شخصیتم ... احساسم به آدمهای که میشناختم و... دارم میشناسم...آدمهایی که نمیدونم چطور وارد زندگیم شدن...هر لحظه در حال تکامله....و روزهایی که نمیدونم چه بلایی سر ایدوئولوژی زندگیم اومد ... روزهایی که خواب بودم ..خواب خرگوشی...و چه خوب که با یه کابوس وحشتناک تموم شد و میدونم اگه تموم نمیشد و بیدار نمیشدم کل زندگی و آینده ام خاکستر میشد .....
روزهایی که نفهمیدم زنی که یه مرد خوشبختش کنه برده ای بیش نیست.... و به خیال کودکانه خودم خوشبخت بودم ...خوشبخت حقیقی...روزهایی که نفهمیدم من در درون خودم خوشبخت ترینم... خوشبخت ترینم به خاطر روح مستقلی که قدرتمنده ...جسوره...مغروره...طغیانگره...
روزهایی که زمان پر ارزشم رو به ارزونترین قیمت فروختم و امروز اگه افسوسی باشه فقط و فقط به خاطر اینه....
و این روزها و لحظه لحظه های پوست انداختنم من رو به حیرت می اندازه... هیچ وقت تا حالا اینقدر زندگی نکرده بودم!! میدونم زندگی که انتخاب کردم ..راهی که قدم در اون گذاشتم یه زندگی عادی...یه راه معمولی نیست...میدونم باید با خیلی چیزها بجنگم... میدونم دیگه هرگز نمیتونم با آدمهای عادی که خیلی خوشبختند (!!!) و یه زندگی عادی دارند که اساسش چرخه ی معیوب کار خانواده بچه هست همنشین بشم....چرخه ی معیوبی که همه ظاهرش رو چه ماهرانه حفظ میکنند و میسازند...و سازندگانش همون آدمهایی هستند که تا پایین تنه اشان معذبشان میکند فکر میکنند عاشق شدند و با هزار عقده به زیر یه سقف میرن و خیلی هم خوشبختند...ولی درونش خیانت و هزار کوفت دیگه هست....
میخوام حقیقت رو زندگی کنم..نه چیزی که توی قصه های کودکی شنیدم...برای من هیچ شاهزاده ای با اسب سفید که از راه دور خسته برسه و فقط و فقط عاشق من باشه و من رو حقیقتا خوشبخت کنه دیگه وجود نداره.... من خوشبخت ترینم...خوشحال ترینم.... من خوشحالی و خوشبختیم رو با کسی که مثله منه.. با کسی که تشنه ی عشق نیست...تشنه ی جسم من نیست ..قسمت میکنم...
ذغال ها همچنان سرخند.....و من همچنان باد میزنم.....و به این فکر میکنم کاش پاک کنی بود تا مهر و آبان امسال رو از گذشته ام پاک کنم...افسوس که زمان قادر به برگشت به عقب نیست....افسوس.....
پ ن : هدیه امسال بابانوئل یه ظرف بزرگ پاستیل بود!بابانوئل ها موجودات عجیبی هستند!
کاملا بدون شرح!!!!
برای دانلود اینجا کلیک کنید.
شب بی من Lyrics
شب بی من بودنت خوش ، شعله ی خاموش دل کش
آخرین معجزه من ، شب بی من بودنت خوش
شب بی من بودنت خوش
من به خواستنت دچار و ، تو به مرگ کوچه سر خوش
رد پات مونده رو قلبم ، شب بی من رفتنت خوش
تا سقوط سایه هامون ، یه افق منظره راهه
پشت رویای من و تو ، باد وحشی تکیه گاهه
یه طرف کابوس عشق و ، یه طرف بهت همیشه
هر چی ابره خون چکیدست ، تو چشام خلاصه میشه
من به خواستنت دچار و ، تو به مرگ کوچه سر خوش
رد پات مونده رو قلبم ، شب بی من رفتنت خوش
جاده ها دل نگرانن ، که تو بر گردی دوباره
انگار این جهان به جز تو ، حرف تازه ای نداره
بعد تو تنها بیادت همه شب هام سپری شد
هر چی خوندم و نوشتم قصه ی دربه دری شد
من به خواستنت دچار و ، تو به مرگ کوچه سر خوش
رد پات مونده رو قلبم ، شب بی من رفتنت خوش
من به بی تویی دچار و ، تو به مرگ کوچه سر خوش
رد پات مونده رو قلبم ، شب بی من رفتنت خوش
شب بی من رفتنت خوش
.........
اپیزود یک :
سکوت مطلق.....
اپیزود دو :
خیابان های قم ....
زنان یکسره چادر مشکی به تن دارند...اینجا بیش از هر نقطه دیگری که تا کنون دیده ام ترس در نگاه زنان فریاد میکند...ترس از گناه....زنانگی هایشان را میپوشانند...شاید مورد بخشش واقع شوند...
در گوشم تکرار می شود...
من زن ایرانی...وحشت از زیبایی....در نمد پیچیده...بی صدا خندیده...
اپیزود سه :
یکی از بیمارستان های قم.....
مردی ۴۵ ساله با برگه ی آزمایش بارداری وارد میشود....
نتیجه آزمایش : مثبت
سن مادر :۱۵سال
نسبت مرد : همسر
دخترک چند ماهی میشد که عادت ماهیانه اش شروع شده بود...احساس تهوع میکنم و از اتاق معاینه فرار میکنم....
اپیزود چهار :
همان بیمارستان....
زن با صورتی آبله ای و بسیار زشت وارد میشود....مرد پشت سرش وارد میشود...گمان کنم ۱ماهی میشود که رنگ حمام به خود ندیده...سعی میکنم نفس نکشم....
زن :دلم درد میکنه...هروقت نزدیکی دارم دل درد میگیرم....
مرد بیرون میرود تا زنش را معاینه کنند...
زن گریه کنان : خانم دکتر نکند ایدز گرفته باشم؟!شوهرم یک زن دیگر را صیغه کرده ...
در حالیکه دکتر مشغول نوشتن نسخه است سعی میکنم زن دیگر را تجسم کنم...باز با حالت تهوع خارج میشوم....
اپیزود پنج :
اتوبان قم-تهران.....
با سرعت ۱۴۰ حرکت میکنم...
پ ن :
تا حد مرگ سرما خوردم....تب و سرفه هم سعی کردن چیزی کم نذارن...الان چه وقت سرما خوردن بود آخه؟؟!!
خواهرم بعد از مدت ها از کانادا میاد....و خانواده ی من بعد از مدت ها همه کنار هم جمع میشن...تمام آدمهایی که به داشتنشون افتخار میکنم....
و من این روزهای تنهاییم به طور باور نکردنی احساس خوشبختی میکنم....